Gözlerimin arkasında bir ayna vardır
Ona baksam görmem kendimden gayrı
Yansımam ve vücudum bütün
Ne benden nice vardır ne de içerisi vardır
Bedenim bu hayatı izlemekten hoşnut
Mutlu olursam yansımamda bulursun
Korkarsam yansımamda bulursun
Güneş gözüme baktığı zamanlarda, bu sıcak havaların suçudur
Yansımam parlar aniden göz bebeğimin içinden
Çok insanlarla konuşmadığından ne diyeceğini bilemez, nasıl davranılır bilemez
Birden parlar birden söner gerekmediği zamanlara
Bu yüzdendir güneşle yoğurulmuş insanları sevmem artık
Bir tek gece, Kurtuluş Parkı’nın soğuğunda beden bedene yanabilmemizi sağlar, bir tek gece
Karanlığı verin reseptörlerime
Gecenin sırasına düşen eflatun insanları, zamanla görülen yansımaları
