Sevgilim,
Sormuyorsun ama yine de söyleyeyim;
Rubtsov’u ben öldürmedim.
Sırtımda çeyizini taşıyorum
Pahalı bir vazo gibi deviriyorum yazgımı,
Çekmeceme koyduğum günlük gıcırdıyor.
505 seviyorum demek sana,
Bir baş dönmesi bu.
Yüz senelik oruç tutacağım,
Ruhum arınmalı.
Kesintisiz akan kanımdır ayrılıklarım
Jilet çiğniyorum aspirin niyetine,
Dünya, midesini bulandırıyor kalbimin.
Süt diye viski içen nesiller yetiştiriyorum
Elimde eski bir tarih kitabı,
Atalarımı arıyorum.
Sevgilim oy vermiyor ve her şairi kötü biri sanıyor
Ben kestikçe İstanbul kanıyor,
Ve sabah saatleri dağıtıyor kızıllığımı.
Ona bakarken boynum 26 yerinden kırılıyor,
Öfkem okulun ilk günü gibi.
Ezan sesi arıyor tövbe etmek isteyen kulaklarım
Sokak sokak kovulacak kapı arıyorum çocukluğuma.
Türkü söylüyor yöresel yanlarım,
Şiirlerim İngilizce bilmiyor.
Odamın duvarlarına silüetini kazıyorum,
Çivili battaniyelerde eziliyor kavgam.
Her gece üzerime örttüğüm zehri iyi tanıyorum.
Aynı rüyayı görmekten kanıyor gözlerim,
Tenin çukurlarla dolu, sarıldıkça sakatlanıyorum.
Yüzünü inceledikçe yeni sanat dalları doğuyor,
Roma’yı yeniden yakıyor bakışların.
Muhteşem bir suça yardım ve yataklık ediyorum.
Boğazımda ellerinle uyanıyorum yeni hayatıma
İçime dönüp şiir okuyorum, sesim sansürleniyor bir an.
Gidecek yerim varmış gibi valizimi süslüyorum,
Dizlerim istifa ediyor beni taşımaktan.
Vidaları atıyor göğsümün, cennete uzanıp annemi getiriyorum.
Her sokağa çıkışımda adınla başlayan vebalar yayıyorum,
Sokak lambaları gibi bir tek kendimi aydınlatıyorum.
Seninle savaşım bir lades kemiği gibi, kırıyor tüm bedenimi.
Baharın bir telaşı var sanki, es geçiyor evimi.
Saçlarıma dolunay düşüyor,
Beyazladıkça nereden geldiğimi unutuyorum.
Yirmi ikiye bölünüyor kaburgam,
Her yaşıma ayrı bir hata düşüyor.
Küfrettikçe dudaklarım dökülüyor;
Ne güzeldir dizlerim benim, dövülsün istemiyorum.
Ambulanslar çıkmaz sokaklara taşıyor korkularımı,
Bin yaşındayım ama affetmeyi yeni öğreniyorum.
Üzerime atılan her toprakla ısınıyorum
Ve seni çamurdan yaratmanın yollarını arıyorum.
Yeryüzünde onca sokak varken kendi içimde kayboluyorum
Çarpanlarına ayrılıyor tüm kusurlarım,
Bir öpüş tüm şehre günah yazıyor.
Benden önceki şairler öldürüyor duygularımı,
Yatağıma girip kendinden utanıyor yalnızlık.
Selin Babila