“Seninle bir bahçedeyiz geliyor bana
Orada hem var hem yok gibiyim
Daha doğrusu bütün bir bahçe oluyorum
İnsanlığımdan çıkarak
kama pet
kama tâ“
(Asaf Hâlet Çelebi)
Bir bahçeye girdik sonra davetkar bir kapıdan. Ve yürüdükçe büyüdü ağaçlar. Ve içimde ağaçlar gibi büyüdü heyecan. Gölgelerinde el değmemiş arzuları saklayan kocaman bir bahçe gibi yürüdüm yanında. Ve sakındık aç şeytanların gazabından. Sen neden o kadar melek, sözcüklerin o kadar temiz. Çıkışı hiç bulamamayı diledim güneşli yapraklar titrerken başımızda. Geniş tarihi duvarlar güldü eğilip. Sonra korkuna bir kere daha değdi aynı ümit. Kıl köklerimden iliklerime aynı ümit bu, bir sen tanırsın tanırsan. Başka yerlere baktık sızlayan yaralarımız bağırırken. Gizli bir anlaşmanın ilk maddesi gibi kuruldu aramıza kaçmak edimi.
Güldük hayretle güzelliğine bahçenin.
https://open.spotify.com/embed/track/2kdHa5Ongs08VxSOwrdkX0?utm_source=generator
