Her şeyin kıyamet kadar gerçek olduğunu varsayıyordun. Biliyordun… Sonu hep böyle olacaktı ama kendini terk edip gideceğini asla düşünmemiştin.
Bazen önünü göremesen de karanlığa koşmaktan şevk duyarsın. Karanlık ruhunu cezbeder. En sonunda kaybolduğunla kalırsın. Acı verir ama öğrenirsin.
Lakin bir yerlerde hâlâ nefes alabildiğin için mutlu olan insanların var olması sana sunulmuş en güzel armağan.
Kurtulmak istediğin şey aslında ruhun… Ne kadar görmezden gelirsen gel hep yanı başında olacak, asla tam anlamıyla kurtulamayacaksın. Ne kadar direnirsen diren bu simülasyon hep böyle devam edecek!
O senin parçan, kaçma ondan, sev onu…
Ruhun hep yanında bak ona…
