Şehir aynı şehir
Aynı yüzleri görmek mi canımı sıkan
Şarap aynı odamdaki bana fısıldayan duvarlar
Değişen tek şey belkide rüyalarıma giren şeyler
Delirmeden yaşamak mümkün mü?
Beni bu şehir anlamazken
Kelimelere bu kadar hüzünlü yaklaşırken
Yüzümün yarısını eski şiirlerimde bıraktım
Hayallerini tek bir perdede görebiliyor ve
Bu perdeyi umursamadan savaştan arda kalan hissiyatsız insanlar çekebiliyorsa
Bencil olanları hayatından çıkaramamışsan
Elinde kalan her şey kayıpsa
Limitsiz şarap ve otun olduğu bir dünya hayal ediyorsan
Hayatın cilvesini yemişsindir sağlam şekilde
Sarhoş olduğundaki dengeli kafaya sahip olamayanlar yargılar seni
Sen kimsenin sahip olamadığı kafayı dibine kadar yaşa
En çokta en yakınındakiler yerin dibine sokar seni
Sanki dünyada mutluluğa atanan tek onlarmış gibi
Yıllarca dolaşıp sistemin köpeği olanlara inat
İşsizsen tüm hislerin yok olduysa gülümse
Ve biz dünya değiştiğinde kazanacağız
Aile kavramını sende hissedip zamansız yok olanlar değil
Zamanın akmasını sağlayıp var edenler bir olacak
Gökteki yıldızlara dokunmanın hazzını verebilecek kadar kendimize yararımız olacak.
Tüm gününü boşuna hissettiğin zaman bile yol seninle
Her şeyini bırak
Bir şeyleri terk etmek istiyorsan bunlar insanlar olsun
Kitapların tozlanmış plakların daktilon şiirlerin değil
Yolda olmak özgürlüktür
Ve bir ailen varsa yolda olmak imkansızdır
Ama sana aile gibi hissettiren uzaklarda biri varsa
Yola çıkabilirsin
Bob dylan yolda
Yola seninle sormadan çıkabilecek birini bulursan sarıl ona
Syd Barrett ve Kafkayı alıp yola çık
Yeni bir çağ başlayacak
#NeoBeat
https://www.youtube.com/watch?v=5KqtsqI-WIs
