edebiyat

Selimcan Yelseli, Eylül / 2023 İçimde, başlayınca bitmeye de başlayan her şeyin, mutlak geçiciliğine benzemekte olan bir his yuvalanıyor. Bitmek için başlayan bir film, hızlıca içilip, hemen söndürülmek…

Selimcan Yelseli, Ağustos / 2023 Bir otomobil süratle ara sokaktan geçiyor. Karşı pencerelerden birinden ağlamaklı bir çocuk sesi duyuluyor. Bu sesler eşliğinde "İnsanın Taşrası"nda dolaştıktan sonra, epey yorulmuş zihnimi…

I kaçışım kendiliğinden oldusırtıma vuran rüzgarnarin bir boşluk oluşturduyürüdüm, koştum, durdumaradığımı bulamadımgökyüzü bulutlarını kustudüş gücümü çalıştırdımsancılarımı söküp attımeylemsizliğim tüm benliğimi ele geçirmedenpastel…

Uludağ / Haziran 2020 / Selimcan Yelseli Sessiz kaldığımız yerlerde büyüyen skandallara karşı, onları zamanı gelince bir nevi ıslah etmenin, yani yeri geldiğinde varlığı inkar etmeye kadar varabilmenin mesut vazgeçmişliğine kim…

Kopabilirsiniz.Doğduğunuz günden beri sizinle olan bedeninizden bir gün kopabileceğiniz bir oyunda figüranken; her şeyden kopabilirsiniz. Daha doğmadan, karnında kanından hayat bulduğunuz kadından, en zayıfı bile gözünüze devler…

Uyanmak için daha doğru bir zaman, kendini hissetmen için daha yanlış bir zaman bulamazdın. İçindeki bu uyanışın farkına varman biraz zaman almış olabilir ama çevrendeki paraziter hayatların proflaktik tedavisinin temininde…

İyi de bu saçma sapan iş yığını içinde bir kahvenin, düşünceler içerisinde anlamını yitirmesini tasvir edecek herhangi bir şeyin beyinde yankılanmaması ve buna anlam ararken oluşan yetersizlik hissi? İşte görünmez kalabalıklarda ki…

I Ölünesi ruhların ölümsüzlük savaşında kalmış bir çaresizve çaresiz bir damla suya -belki bir içkiye suskunca bakıyorGözünü kestirdiği her nokta biraz daha pusluSözünü ettiği her kelimenin sonunda gözlemci bir kuzgunHayaletimsi…

Çok fazla insanın haberdar olmadığı bir sahilin kenarında ufku karşıma almış düşünüyordum. Arkamda sonradan sessizleşmiş bir orman, önümde bir derya, bir yandan da gözlerimi ufka dikmiş bir halde kendim, kendimle beraber oturmuş,…

Hüznü kalıplara döktü insanoğlu, Sonra üst üste dizdi, fazla yüksek olmasını istemedi Yanına dizmeye devam etti... En son, durdu insanoğlu Baktı, dört tarafı duvar Baktı ki dört tarafı kalıplaşmış hüzün... Gözyaşlarını saklamak istedi…